L’aoristo forte si forma con:
Esso, nel modo indicativo, è molto simile all’imperfetto: l’unica variazione è che l’imperfetto si forma sul tema del presente (TP), l’aoristo si forma sul tema verbale (TV). Ecco perchè hanno l’aoristo forte soltanto quei verbi il cui tema verbale varia rispetto al tema del presente.
Coniugazione completa dell‘aoristo forte del verbo πάσχω, “patisco”:
FORMA ATTIVA
Aoristo forte
|
|
Indicativo
|
Congiuntivo
|
Ottativo
|
Imperativo
|
| 1 ª Sing. |
ἔ-παθ-ον |
πάθ-ω |
πάθ-οι-μῐ |
/ |
| 2 ª Sing. |
ἔ-παθ-ε-ς |
πάθ-ῃς |
πάθ-οι-ς |
πάθ-ον |
| 3 ª Sing. |
ἔ-παθ-ε(ν) |
πάθ-ῃ |
πάθ-οι |
παθ-έ-τω |
|
| 2 ª Duale |
ἐ-πάθ-ε-τον |
πάθ-η-τον |
πάθ-οι-τον |
πάθ-ε-τον |
| 3 ª Duale |
ἐ-παθ-έ-την |
πάθ-η-τον |
παθ-οί-την |
παθ-έ-των |
|
| 1 ª Plur. |
ἐ-πάθ-ο-μεν |
πάθ-ω-μεν |
πάθ-οι-μεν |
/ |
| 2 ª Plur. |
ἐ-πάθ-ε-τε |
πάθ-η-τε |
πάθ-οι-τε |
πάθ-ε-τε |
| 3 ª Plur. |
ἔ-παθ-ο-ν |
πάθ-ω-σῐ(ν) |
πάθ-οι-ε-ν |
παθ-ό-ντων (παθέτωσᾰν) |
Infinito
|
| παθ-εῖν |
Participio
|
|
Caso
|
Maschile
|
Femminile
|
Neutro
|
Singolare
|
Nom. |
παθ-ών |
παθ-οῦσᾰ |
παθ-όν |
| Gen. |
παθ-όντος |
παθ-ούσης |
παθ-όντος |
| Dat. |
παθ-όντῐ |
παθ-ούσῃ |
παθ-όντῐ |
| Acc. |
παθ-όντᾰ |
παθ-οῦσᾰν |
παθ-όν |
| Voc. |
παθ-ών |
παθ-οῦσᾰ |
παθ-όν |
|
Duale
|
Nom./Acc./Voc. |
παθ-όντε |
παθ-ούσᾱ |
παθ-όντε |
| Gen./Dat. |
παθ-όντοιν |
παθ-ούσαιν |
παθ-όντοιν |
|
Plurale
|
Nom. |
παθ-όντες |
παθ-οῦσαι |
παθ-όντᾰ |
| Gen. |
παθ-όντων |
παθ-ουσῶν |
παθ-όντων |
| Dat. |
παθ-όσῐ(ν) |
παθ-ούσαις |
παθ-όσῐ(ν) |
| Acc. |
παθ-όντᾰς |
παθ-ούσᾱς |
παθ-όντᾰ |
| Voc. |
παθ-όντες |
παθ-οῦσαι |
παθ-όντᾰ |
FORMA MEDIA
Aoristo forte
|
|
Indicativo
|
Congiuntivo
|
Ottativo
|
Imperativo
|
| 1 ª Sing. |
ἐ-παθ-ό-μην |
πάθ-ω-μαι |
παθ-οί-μην |
/ |
| 2 ª Sing. |
ἐ-πάθ-ου |
πάθ-ῃ |
πάθ-οι-ο |
παθ-οῦ |
| 3 ª Sing. |
ἐ-πάθ-ε-το |
πάθ-η-ται |
πάθ-οι-το |
παθ-έ-σθω |
|
| 2 ª Duale |
ἐ-πάθ-ε-σθον |
πάθ-η-σθον |
πάθ-οι-σθον |
πάθ-ε-σθον |
| 3 ª Duale |
ἐ-παθ-έ-σθην |
πάθ-η-σθον |
παθ-οί-σθην |
παθ-έ-σθων |
|
| 1 ª Plur. |
ἐ-παθ-ό-μεθᾰ |
παθ-ώ-μεθᾰ |
παθ-οί-μεθᾰ |
/ |
| 2 ª Plur. |
ἐ-πάθ-ε-σθε |
πάθ-η-σθε |
πάθ-οι-σθε |
πάθ-ε-σθε |
| 3 ª Plur. |
ἐ-πάθ-ο-ντο |
πάθ-ω-νται |
πάθ-οι-ντο |
παθ-έ-σθων (παθέσθωσᾰν) |
Infinito
|
| παθ-έ-σθαι |
Participio
|
|
Caso
|
Maschile
|
Femminile
|
Neutro
|
Singolare
|
Nom. |
παθ-ό-μενος |
παθ-ο-μένη |
παθ-ό-μενον |
| Gen. |
παθ-ο-μένου |
παθ-ο-μένης |
παθ-ο-μένου |
| Dat. |
παθ-ο-μένῳ |
παθ-ο-μένῃ |
παθ-ο-μένῳ |
| Acc. |
παθ-ό-μενον |
παθ-ο-μένην |
παθ-ό-μενον |
| Voc. |
παθ-ό-μενε |
παθ-ο-μένη |
παθ-ό-μενον |
|
Duale
|
Nom./Acc./Voc. |
παθ-ο-μένω |
παθ-ο-μένᾱ |
παθ-ο-μένω |
| Gen./Dat. |
παθ-ο-μένοιν |
παθ-ο-μέναιν |
παθ-ο-μένοιν |
|
Plurale
|
Nom. |
παθ-ό-μενοι |
παθ-ό-μεναι |
παθ-ό-μενᾰ |
| Gen. |
παθ-ο-μένων |
παθ-ο-μένων |
παθ-ο-μένων |
| Dat. |
παθ-ο-μένοις |
παθ-ο-μέναις |
παθ-ο-μένοις |
| Acc. |
παθ-ο-μένους |
παθ-ο-μένᾱς |
παθ-ό-μενᾰ |
| Voc. |
παθ-ό-μενοι |
παθ-ό-μεναι |
παθ-ό-μενᾰ |
